آرتروز گردن: 7 علامت و نحوه تشخیص | درمان، پیشگیری و ورزشها

چکیده مطلب

یکی از انواع دردهای شایعی که شاید بسیاری از افراد یک بار در طول زندگی خود به دلایل مختلفی با آن روبرو شده باشند، مرتبط با دردهای گردنی می‌باشد.
یکی از دلایلی که سبب بروز این عارضه می‌شود، آرتروز گردن است.
آیا دیگر علائم این بیماری را می‌شناسید؟ چه عواملی می‌توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند؟ آیا آرتروز گردن درمان دارد؟ راه‌های تشخیص و درمان این بیماری کدام‌اند؟
در این مطلب پاسخ کامل سوالات فوق و همچنین سایر اطلاعات لازم در این زمینه ارائه شده است. پس با دکتر محمدعلی اخوت پور، متخصص ارتوپدی همراه باشید.

آرتروز گردن چیست؟

اسپوندیلوز یا آرتروز گردنی (Cervical Spondylosis) بیماری است که اغلب با افزایش سن و بر اثر تخریب دیسک‌های بین مهره ای و فرسودگی مهره‌ها به وجود می‌آید. با بالا رفتن سن، دیسک‌های ستون فقرات به تدریج مایعات خود را از دست داده و سفت می‌شوند. این اتفاق اغلب در افراد میانسال و مسن رخ می‌دهد.
بر اثر خرابی غضروف‌ها یا همان دیسک‌ها، خارهای استخوانی که استئوفیت نامیده می‌شوند، رشد می‌کنند و باعث تنگ شدن کانال نخاعی و وارد شدن فشار به اعصاب، نخاع و آسیب دیدن آنها می‌شوند که این امر علائمی مانند بروز درد و سفتی گردن را به همراه خواهد داشت.

علائم آرتروز گردن

آرتروز یا اسپوندیلوز گردنی می‌تواند بدون هیچ گونه نشانه‌ای شروع شده و به مرور زمان علائم زیر ظاهر شوند:

1. درد

   درد گردن ناشی از آرتروز می‌تواند از خفیف تا شدید تغییر کند. این درد ممکن است با انجام فعالیت‌هایی که نیاز به خم کردن گردن به سمت بالا یا پایین مانند رانندگی و یا خواندن کتاب و نگه داشتن گردن برای طولانی مدت در این حالت، تشدید یابد. این درد به طور معمول با استراحت کردن و یا دراز کشیدن بهبود پیدا می‌کند.

2. گرفتگی گردن

   بیماری که دچار این عارضه شده است، ممکن است سفتی و گرفتگی گردن را به خصوص صبح پس از بیدار شدن از خواب احساس کند.

3. سر درد

   سر دردهای ناشی از آرتروز گردنی اغلب از پشت سر، دقیقاً بالای گردن شروع شده و تا بالای پیشانی گسترش پیدا می‌کنند.

4. احساس ساییدگی در گردن

   در اثر ابتلا به آرتروز گردن ممکن است هنگام چرخاندن گردن، احساس صدا دادن و یا ساییده شدن آن را تجربه کنید.

5. ضعف و بی حسی در بازوها، دست و انگشتان

   اسپوندیلوز گردنی در برخی موارد می‌تواند باعث باریک شدن فضای مورد نیاز برای نخاع یا ریشه‌های عصبی شود که در این صورت بیمار علائمی از قبیل سوزن سوزن شدن و همچنین ضعف و بی حسی در بازوها، دست و انگشتان را احساس خواهد کرد.

6. مشکل در تعادل

   این بیماری در صورت پیشرفت می‌تواند باعث ایجاد علائمی مانند مشکل در حفظ تعادل و همچنین مشکل در راه رفتن شود.

7. اسپاسم عضلانی

   اسپاسم گردن و شانه‌ها می‌تواند از دیگر نشانه‌های اسپوندیلوز گردنی باشد.

تشخیص آرتروز گردن

متخصص ارتوپدی تشخیص این بیماری را با استفاده از روش‌های تشخیصی زیر انجام می‌دهد:

1. معاینه فیزیکی

   متخصص آرتروز گردن، پس از بررسی سابقه پزشکی و پرسش سوالاتی درباره علائم، وارد شدن ضربه و یا صدمه به گردن، زمانی که درد شروع می‌شود، فعالیت‌هایی که موجب تشدید درد می‌شوند و همچنین درمان‌هایی که برای بهبود آن انجام داده‌اید، اقدام به انجام معاینات فیزیکی می‌نماید. در معاینات فیزیکی شرایطی از قبیل قدرت بازو، دست و انگشتان، حس لامسه، میزان انعطاف پذیری و دامنه حرکتی گردن، وضعیت تعادل و راه رفتن و برخی موارد لازم دیگر مورد بررسی قرار می‌گیرند.

2. تصویر برداری

   پزشک معالج برای تشخیص دقیق‌تر علت درد گردن و یا تایید تشخیص ابتلا به آرتروز یا همان اسپوندیلوز گردنی، ممکن است انجام هریک از تصویر برداری‌های زیر را تجویز نماید:

   • اشعه ایکس

     اشعه ایکس می‌تواند تصاویری از ساختارهای متراکمی مانند استخوان‌ها را ارائه دهد. در این تصاویر هم ترازی استخوان‌ها در امتداد گردن و همچنین تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات گردنی مانند کاهش ارتفاع دیسک‌های بین مهره ای و وجود خارهای استخوانی قابل مشاهده است.

   • اسکن تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

     ام آر آی در مقایسه با اشعه ایکس تصاویر واضح‌تر و دقیق‌تری از بافت‌های نرم مانند عضلات، اعصاب، نخاع و دیسک‌ها را به نمایش می‌گذارد. با استفاده از این تصاویر می‌توان تشخیص داد که آیا علائم ایجاد شده مربوط به آسیب به بافت‌های نرم مانند برآمدگی یا فتق دیسک می‌باشند یا خیر.

   • سی تی اسکن یا توموگرافی کامپیوتری

     سی تی اسکن تصاویر دقیق‌تری نسبت به اشعه ایکس ارائه می‌دهد و پزشک معالج با استفاده از تصاویر به دست آمده از آن می‌تواند کانال نخاعی و وجود هرگونه خار استخوانی را بهتر ببیند و مورد بررسی قرار دهد.

   • سی تی میلوگرام

     در این روش رنگ کنتراست به کانال نخاعی تزریق می‌شود تا نخاع و ریشه‌‌های عصبی واضح‌تر نشان داده شوند.

   • الکترومیوگرافی (EMG)

     الکترومیوگرافی فعالیت الکتریکی عضلات را در حالت‌های مختلف، زمانی که عضله در حالت استراحت و همچنین در حالت انقباض است، اندازه گیری می‌کند. همراه با الکترومیوگرافی، مطالعات هدایت عصبی نیز با هدف بررسی فعالیت عصب نخاعی انجام می‌شود.

3. آزمایش خون

   در برخی موارد ممکن است پزشک معالج انجام آزمایش خون را برای بررسی وجود فاکتورهای آرتریت روماتوئید و یا هر آنتی بادی دیگری که می‌تواند نشان دهنده وجود آرتروز‌های التهابی باشد، تجویز نماید.

روشهای درمان آرتروز گردن

روشهای درمان این بیماری شامل موراد زیر می‌باشند:

1. درمانهای اولیه

   

   در مواردی که درد و سایر علائم این بیماری خفیف باشند، انجام روش های درمانی زیر می تواند در بهبود علائم و کنترل درد موثر باشد:

   • استراحت

     در مواردی که آرتروز گردن موجب ایجاد دردهای شدید گردنی شود، توصیه می‌شود بیمار به مدت 1 الی 3 روز استراحت کند تا درد آن بهبود یابد. استراحت بیش از این مدت توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند موجب قرار گرفتن بیمار در معرض خطر ترومبوز عمیق وریدی گردد. همچنین عدم انجام فعالیت‌هایی که باعث تشدید درد می‌شوند نیز می‌توانند در تسکین درد نقش موثری داشته باشند.

   • استفاده از بریس

     استفاده از بریس یا گردنبند طبی طبق دستور پزشک معالج یکی دیگر از روشهایی است که به تسکین درد کمک می‌کند. اما نکته مهم در بستن گردنبند طبی این است که نباید برای مدت طولانی (به طور مثال بیش از یک هفته) از آن استفاده شود، زیرا موجب تضعیف عضلات گردن و بدتر شدن شرایط بیمار می‌شود. به همین دلیل توصیه می‌شود که حتما مطابق دستور پزشک معالج و مدت زمانی که تعیین کرده است از آن استفاده کنید.

   • مصرف دارو

     در مواردی که بیمار درد زیادی احساس می‌کند، مصرف داروهای بدون نسخه به او پیشنهاد می‌شود. این داروها شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و همچنین داروهای مسکن مانند استامینوفن می‌باشند. این داروها را حتما بر اساس توصیه پزشک معالج یا مطابق با دستور العملی که بر روی آنها نوشته شده است مصرف کنید. از مصرف بیش از اندازه آنها خودداری کنید تا دچار عوارض ناشی از این داروها نشوید.
     علاوه بر این، داروهای شل کننده عضلانی نیز می‌توانند در شل شدن عضلات و برطرف کردن درد، خشکی و گرفتگی عضلات نقش داشته باشند.

   • استفاده از کمپرس سرد و یا گرم

     قرار دادن کمپرس‌های سرد و یا گرم به بهبود علائم و تسکین درد گردن کمک می‌کنند. گرما و سرما بر گردش خون تاثیر گذاشته و موجب بهبود علائمی مانند درد و گرفتگی گردن می‌شوند. استفاده از هر کدام از این کمپرس‌ها به ترجیح بیمار بستگی دارد. لازم است تا هنگام قرار دادنشان بر روی گردن، آنها را درون حوله بپیچانید. کمپرس را به مدت 10 تا 15 دقیقه، در فواصل زمانی 2 ساعته بر روی گردن بگذارید.

2. فیزیوتراپی

   

   اولین درمان غیر جراحی که به طور معمول تجویز می‌شود، فیزیوتراپی می‌باشد. فیزیوتراپی شامل روش‌های متنوعی است که استفاده از هر کدام از آنها با در نظر گرفتن شرایط بیمار توصیه می‌شود. تعداد جلسات در هر هفته و همچنین مدت زمان درمان با فیزیوتراپی توسط پزشک معالج و فیزیوتراپیست تعیین می‌شود. به طور کلی طول دوره درمان می‌تواند بین 6 تا 8 هفته و 2 الی 3 بار در هفته انجام شود. در ادامه برخی از روش‌هایی که ممکن است برای درمان آرتروز گردن پیشنهاد شوند را معرفی کرده و به توضیح آنها می‌پردازیم:

   • ورزش درمانی

     

     ورزش درمانی یا تمرین درمانی در فیزیوتراپی شامل تمریناتی می‌باشد که به تقویت و افزایش انعطاف پذیری عضلات کمک می‌کند. این تمرینات متناسب با سن و میزان درد و آسیب دیدگی گردن بیمار طراحی شده و با راهنمایی‌ها و در برخی موارد با کمک فیزیوتراپیست انجام می‌شوند.

   • کایروپراکتیک

     

     کایروپراکتیک نوعی درمان دستی است که در آن فیزیوتراپیست‌های آموزش دیده مهره‌های ستون فقرات را تنظیم کرده و آنها را در موقعیت مناسب و صحیح نسبت به یکدیگر قرار می‌دهند. وجود کوچک‌ترین انحراف و تنظیم نبودن ستون فقرات گردنی نسبت به یکدیگر می‌تواند باعث بروز درد گردد.

   • درای نیدلینگ

     

     یکی از تکنیک‌های موثر و پر کاربرد در فیزیوتراپی درای نیدلینگ می‌باشد که در آن فیزیوتراپیست سوزن‌های باریک و بلند فلزی را درون پوست ناحیه تحت درمان فرو می‌برد. این سوزن‌ها موجب تحریک ترشح اندورفین‌ها می‌شوند که هورمون‌های مسکن طبیعی بدن هستند و باعث تسکین درد می‌شوند. علاوه بر این در بهبود خونرسانی و اکسیژن رسانی به بافت‌های گردن تاثیر گذاشته و باعث کاهش یا تسکین درد و همچنین کاهش اسپاسم عضلات گردن می‌شود. این سوزن‌ها در انتقال پیام درد به مغز به طور موقتی اختلال ایجاد کرده و موجب کاهش احساس درد می‌شوند.

   • ماساژ درمانی

     

     در این روش فیزیوتراپیست با دست خود فشارهای کنترل شده ای را به عضلات گردن وارد می‌کند. این روش گرچه موجب تقویت عضلات نمی‌شود، اما موجب تحریک ماهیچه‌‌های ضعیف و غیر فعال می‌گردد که در نتیجه آن عدم فعالیت و ورزش نکردن به دلیل بیماری جبران می‌شود. ماساژ درمانی به بهبود گردش خون و لنف، کاهش تنش عضلانی و تسکین درد کمک می‌کند.

   • لیزر تراپی

     

     لیزر تراپی یا لیزر درمانی در فیزیوتراپی با تاباندن نور متمرکز لیزر بر روی بافت آسیب دیده انجام می‌شود. نور لیزر باعث می‌شود تا سلول‌های بافت تحت درمان، انرژی لازم برای شروع روند بازسازی را آغاز کرده و بهبودی با سرعت بالاتری به دست آید.

   • ترکشن

     

     ترکشن روشی است که هم می‌تواند به صورت دستی و هم با استفاده از دستگاه انجام شود. در ترکشن گردن، نیروهای کنترل شده‌ای برای ایجاد کشش در آن ناحیه وارد می‌گردند تا فشارهایی که بر اعصاب و رگ‌های خونی آن ناحیه وارد شده‌اند، برداشته شده و به این ترتیب درد ناشی از آن بهبود می‌یابد.

   • الکترو تراپی

     

     یکی از روش‌های پر کاربرد در فیزیوتراپی الکترو تراپی می‌باشد که با استفاده از دستگاه‌های مختلفی انجام می‌شود. هر یک از دستگاه‌های الکترو تراپی از امواج مخصوص به خود مانند امواج صوتی، الکتریکی و همچنین الکترومغناطیسی برای افزایش سرعت بهبودی و تسکین درد گردن مورد استفاده قرار می‌گیرند.

3. تزریق درمانی

   

   در صورت بهبود نیافتن علائم این بیماری با استفاده از روش‌هایی که پیش‌تر به آنها اشاره کردیم، ممکن است متخصص ارتوپدی انجام هر یک از تزریق‌های زیر را پیشنهاد کند:

   • تزریق استروئید

     در مواردی که علائم بیمار با استفاده از درمان‌های اولیه و یا فیزیوتراپی بهبود نیابند، ممکن است تزریق استروئید تجویز شود. برای انجام این تزریق، فوق تخصص آرتروز گردن با کمک تصویر برداری (فلوروسکوپی)، سوزنی که حاوی ترکیبی از استروئید و داروی بی حسی می‌باشد را به درون فضای اپیدورال و یا مفاصل فاست گردن هدایت کرده و دارو را تزریق می‌نماید. تزریق استروئید به کاهش التهاب و درد مفاصل گردن کمک می‌کند.

   • پی آر پی

     پی آر پی یا پلاسمای غنی از پلاکت نوع دیگری از روش‌های درمانی است که در درمان آرتروز گردن مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای به دست آوردن پلاسمای غنی از پلاکت، مقداری از خون بیمار گرفته می‌شود، سپس به آزمایشگاه فرستاده شده و در دستگاه سانتریفیوژ چرخانده می‌شود تا پلاسما از خون جدا شود. پلاسمای تهیه شده حاوی مقادیر بسیار زیادی پلاکت که کوچک‌ترین و سبک‌ترین سلول‌های موجود در خون هستند، می‌باشد. گرچه وظیفه اصلی این سلول‌ها انعقاد خون است، اما می‌توانند در بهبود و ترمیم آسیب‌های بافتی نیز نقش موثری داشته باشند. انجام این تزریق به کاهش درد، بهبود خشکی گردن و همچنین بهبود عملکرد آن کمک می‌کند.

   • اوزون تراپی

     در این روش غلظت مشخصی از گاز اوزون به گردن تزریق شده و موجب افزایش میزان اکسیژن در ناحیه تحت درمان می‌شود. بافت آسیب دیده از این اکسیژن برای بهبود، بازسازی و ترمیم خود استفاده می‌کند که در نتیجه درد و التهاب کاهش پیدا کرده و فرآیند بهبودی تسریع می‌یابد.

4. جراحی

   

   اسپوندیلوز یا آرتروز گردن بیماری مزمی است که درمان آن به ندرت نیاز به جراحی پیدا می‌کند. در صورتی که آرتروز گردن بیمار در مرحله پیشرفته ای قرار بگیرد و با استفاده از روشهای محافظه کارانه نتوان آن را درمان کرد، ممکن است انجام عمل جراحی تجویز شود. در ادامه انواع جراحی‌هایی که متناسب با شرایط بیمار و میزان پیشرفت آرتروز و شدت آسیب دیدگی بافت‌های گردن او انجام می‌شوند را معرفی کرده‌ایم:

   • جراحی لامینکتومی

     زمانی که آسیب دیدگی و یا تغییرات دیسک بر اثر آرتروز شدید باشد، می تواند به اعصاب فشار وارد کرده و باعث بروز علائمی مانند درد، ضعف و یا بی حسی در قسمتی از بدن که عصب مرتبط با آن درگیر شده است، شود. در جراحی لامینکتومی، بخشی و یا کل استخوان لامینا برداشته شده تا فشار اضافی وارد شده بر اعصاب برداشته شود.

   • جراحی فیوژن یا همجوشی مهره‌ها

     جراحی فیوژن زمانی انجام می‌شود که گردن به قدری آسیب دیده باشد که عملکرد خود را از دست بدهد و یا به قدری اعصاب و نخاع گردنی آسیب دیده باشند که احساس بازوها، دست‌ها، انگشتان و پاها دچار مشکل شده باشند. در جراحی فیوژن گردن دو یا چند مهره از مهره‌های ستون فقرات گردنی به یکدیگر جوش داده می‌شوند. برای انجام این کار، دیسک‌های بین مهره‌ای و همچنین هرگونه خار استخوانی برداشته می‌شود. قسمتی که دیسک آن برداشته شده به وسیله پیوند استخوان و یا با استفاده از مواد استخوانی مصنوعی که ایمپلنت نامیده می‌شوند، پر می‌گردند. پس از انجام این کار تا زمانی که مهره‌ها به طور کامل به یکدیگر جوش بخورند و ترمیم یابند از پیچ و صفحات فلزی برای محکم نگه داشتن آنها استفاده می‌شود.

5 تمرین ورزشی موثر برای بهبود علائم آرتروز گردن

انجام برخی تمرینات ورزشی می‌توانند در بهبود نشانه‌های آرتروز گردن نقش بسیار مؤثری داشته باشند. در ابتدای شروع به انجام این تمرینات ممکن است بتوانید هر تمرین را در یک یا دو تکرار انجام دهید، اما به‌مرور زمان خواهید توانست که تعداد تکرارها را افزایش دهید.
این تمرینات را به مدت 6 تا 8 هفته، هر روز تکرار کنید. در صورتی که هنگام انجام آنها درد و ناراحتی را احساس کردید، حرکت را متوقف کنید. اگر با انجام آنها درد گردنتان بهبود پیدا نکرد، بدتر شد و یا هرگونه ضعفی را در بازوها یا دستان خود تجربه کردید، حتماً موضوع را با پزشک معالج و یا فیزیوتراپیست خود در میان بگذارید.
علاوه بر این به این نکته توجه داشته باشید که پیش از شروع هر نوع تمرین ورزشی، حتماً درمورد مناسب بودن آن با شرایطی که دارید با پزشک معالج خود مشورت نمایید و پس از تأیید ایشان شروع به انجام آنها نمایید.

1. حرکت دادن گردن به سمت بالا و پایین

   

   این تمرین هم قسمت پشت و هم جلوی گردن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث افزایش انعطاف‌پذیری و بهبود دامنه حرکتی آن می‌شود.
   • بایستید و یا بر روی یک صندلی بنشینید و سر خود را به آرامی به سمت پایین و سینه خم کنید.
   • به مدت 5 تا 10 ثانیه در این حالت بمانید و سپس سر خود را به آرامی به موقعیت اولیه برگردانید.
   • سر را به آرامی به سمت عقب خم کنید و به مدت 5 تا 10 ثانیه این حالت را نگه دارید.
   • این کشش را در هر جهت تا 5 بار تکرار کنید.

2. کج کردن سر به سمت چپ و راست

   

   • این تمرین را می‌توانید در حالت ایستاده و یا نشسته بر روی یک صندلی انجام دهید.
   • شانه‌های خود را صاف نگه دارید و سرتان را به آرامی به سمت شانه چپ خود کج کنید.
   • به مدت 5 تا 10 ثانیه در این حالت بمانید و مجدداً سرتان را به حالت خنثی و اولیه خود برگردانید.
   • سپس سرتان را به آرامی به سمت شانه راست خود کج کنید.
   • به مدت 5 تا 10 ثانیه در این حالت بمانید و مجدداً سرتان را به حالت خنثی و اولیه خود برگردانید.
   • دقت کنید که هنگام کج کردن سر به سمت چپ و راست، شانه‌هایتان را بالا نیاورید و آنها را صاف نگه دارید.
   • این تمرین را برای هر طرف تا 5 بار تکرار کنید.

3. چرخش گردن

   

   • برای انجام این تمرین می‌توانید بایستید و یا بر روی یک صندلی بنشینید.
   • در حالی که چانه خود را صاف نگه داشته‌اید سر خود را به آرامی به سمت راست بچرخانید. (به طوری که به سمت راست خود نگاه کنید.)
   • به مدت 5 تا 10 ثانیه در این حالت بمانید و سپس سرتان را به حالت اولیه خود برگردانید.
   • سپس سر خود را به آرامی به سمت چپ بچرخانید و به مدت5 تا 10 ثانیه در این حالت بمانید. (به طوری که به سمت چپ خود نگاه کنید.)
   • این تمرین را برای هر طرف تا 5 بار تکرار کنید.

4. کشش گردن به سمت عقب

   

   هنگام انجام این تمرین باید کشش را در پشت گردن خود احساس نمایید.
   • بر روی یک صندلی بنشینید و شانه‌های خود را عقب بکشید و کاملاً صاف نگه دارید.
   • سپس در حالتی که سرتان صاف است و به روبروی خود نگاه می‌کنید، چانه خود را به سمت عقب بکشید.
   • زمانی که کشش را در گردن خود احساس کردید، به مدت 5 تا 10 ثانیه در این حالت بمانید و مجدداً به حالت خنثی و اولیه برگردید.
   • تکرار این تمرین برای 5 بار توصیه می‌شود.

5. چرخش شانه

   

   ورزش دادن شانه و تقویت آن باعث تقویت عضلاتی می‌شود که از گردن حمایت می‌کنند، به همین دلیل انجام این تمرین توصیه می‌شود. چرخش شانه‌های ورزش بسیار ساده‌ای است که در حفظ انعطاف مفاصل شانه‌ها و گردن نقش مفیدی دارد.
   • برای انجام این تمرین می‌توانید بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و یا بر روی یک صندل بنشینید.
   • شانه‌های خود را در یک حرکت دایره‌ای شکل به سمت بالا، عقب و پایین بچرخانید.
   • این چرخش را تا 5 بار تکرار کنید.
   • سپس این چرخش را در جهت عکس یعنی به سمت بالا، جلو و پایین انجام دهید.

برای آرتروز گردن چه بخوریم؟

یک رژیم غذایی متناسب برای آرتروز گردن شامل موارد زیر می‌شود:

1. ماهی

   ماهی سرشار از اسیدهای چرب و امگا 3 بوده که می‌تواند مانع از تورم در بدن گردد.

2. سبزیجات با برگ‌های زیاد

   سبزیجاتی از جمله بروکلی، اسفناج، کلم پیچ، کاهو و ... می‌توانند بسیار مفید باشند.

3. چای سبز

   چای سبز با داشتن آنتی اکسیدان می‌تواند برای افراد مبتلا به آتروز گزینه مناسبی باشد.

4. میوه‌های حاوی ویتامین c

   میوه‌هایی از جمله آناناس، گریپ فروت، گرمک، توت، تمشک، فلفل دلمه ای قرمز و ... از مواد غذایی سرشار از ویتامین c هستند که تاثیر مثبتی در بهبود درد و بیماری دارند.

5. روغن‌های سالم

   بهتر است از روغن‌های سالمی از جمله روغن زیتون و روغن کنجد استفاده داشته باشید.

6. کره بادام زمینی

   کره بادام زمینی حاوی ویتامین B بوده که نقش موثری در کاهش تورم دارد.

عوامل موثر بر بروز آرتروز گردن

موراد زیر می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند:

1. بالا رفتن سن

   یکی از شایع‌ترین عواملی که در ابتلا به این بیماری نقش دارد، افزایش سن می‌باشد. آرتروز گردنی در افراد میانسال و مسن بیشتر رخ می‌دهد.

2. ژنتیک

   در صورتی که سابقه خانوادگی در ابتلا به این بیماری را داشته باشید به طور مثال پدر، مادر، خواهر و یا برادر شما به آن دچار شده باشند، احتمال ابتلای شما به این بیماری نیز وجود خواهد داشت.

3. مصرف سیگار

   مصرف سیگار می‌تواند ارتباط مستقیمی با گردن درد و ابتلا به اسپوندیلوز گردنی داشته باشد.

4. برخی مشاغل

   فعالیت در مشاغلی که نیاز به انجام حرکات تکراری گردن و همچنین بالا بردن دست‌ها بالای سر، بلند کردن اجسام سنگین و همچنین خم شدن و چرخیدن زیاد دارند، از مواردی هستند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند.

5. بیماری‌های روانی

   برخی بیماری‌های روانی مانند اضطراب و افسردگی می‌توانند خطر ایجاد این بیماری را بالا ببرند.

6. آسیب یا ضربه قبلی به گردن

   آسیب دیدگی یا ضربه دیدن گردن بر اثر حوادثی مانند تصادف با وسایل نقلیه موتوری، افتادن و یا ضربه دیدن هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی می‌توانند به مرور زمان موجب ابتلا به آرتروز گردنی شوند.

پیشگیری از آرتروز گردن

برای اینکه مانع از بروز آرتروز گردن شوید، بهتر است تا همواره نکات زیر را در نظر داشته و رعایت کنید:

1. سعی کنید همواره گردن خود را در تمام حالات از جمله حالات ایستاده و راه رفتن به صورت عمود و صاف روی بدن خود نگه دارید، به طوری که گردنتان زاویه ای با بدن نداشته باشد.
2. گردن خود را در مدت زمان طولانی خم نگه ندارید.
3. سعی کنید همواره از حرکات کششی و نرمشی استفاده داشته باشید.
4. در صورتی که مشغول به کاری هستید که دائما گردنتان به صورت خم قرار می‌گیرد، سعی کنید هر چند وقت یک بار با کمک یکی از دستان خود وزن گردن را روی دستتان بیندازید.
5. بهتر است تا برای شرایط درس خواندن و یا کار کردن خود، از میز و صندلی استفاده نمایید که کمترین فشار را روی گردن شما وارد می‌کند.
6. در زمان مطالعه سعی کنید کتاب را بالا و روبروی صورت خود نگه دارید، نه اینکه گردن خود را به طور دائم خم نگه دارید.
7. برای خواب از بالش مناسب استفاده داشته باشید.
8. سعی کنید در مواقع رانندگی به گونه ای بشینید که به فرمان نزدیک باشید. در این صورت دستان شما بیش از اندازه برای گرفتن فرمان دراز نمی‌شود و به گردن فشار زیادی وارد نمی‌گردد.
9. تغذیه سالم و مناسب از مواردی است که می‌تواند نقش موثری در پیشگیری از آتروز داشته باشد. پس رژیم غذایی متناسبی را همراه با ورزش دنبال نمایید.

سوالات متداول

1. درمان قطعی آرتروز گردن کدام است؟

   آرتروز گردن درمان قطعی ندارد، اما با استفاده از روش‌های درمانی که در این مطلب به آنها اشاره کردیم، می‌توان درد ناشی از آن و همچنین میزان پیشرفت بیماری را کنترل کرد.

2. کدام قرص برای آرتروز گردن خوب است؟

   برای تسکین درد و التهاب ناشی از این بیماری مصرف قرص‌های بدون نسخه استامینوفن و ایبوپروفن توصیه می‌شود. مصرف سایر داروها تنها با تجویز پزشک معالج امکان پذیر است.

3. آیا آرتروز گردن موجب سر درد می شود؟

   بله. یکی از علائم آرتروز گردن می‌تواند بروز سر درد باشد که از بالای گردن تا بالای پیشانی امتداد پیدا می‌کند.

4. آرتروز گردن از چه سنی شروع می‌شود؟

   این بیماری اغلب از سن 40 سالگی شروع شده و مردان بیشتر از زنان به آن دچار می‌شوند.

5. کمپرس سرد برای بهبود علائم آرتروز گردن بهتر است یا گرم؟

   به طور کلی گرما می‌تواند به شل شدن عضلات و روان شدن حرکات گردن و همچنین تسکین درد و کاهش اسپاسم عضلانی کمک کند. سرما نیز می‌تواند در کاهش التهاب، تورم و درد موثر باشد.

6. کدام آمپول برای آرتروز گردن استفاده می‌شود؟

   معمولا از شل کننده‌های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین و یا کاریسوپرودول استفاده می‌شود.

7. کدام پماد برای آرتروز گردن خوب است؟

   از جمله پمادهایی که برای کاهش درد این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرند، پماد پیروکسیسام، رزماری، رهامین و بیزالن می‌باشند.

8. عوارض و خطرات آرتروز گردن کدام اند؟

   در صورت بروز این عارضه، فرد با کاهش انعطاف گردن مواجه می‌شود. در مواد شدیدتر، علائم عصبی از جمله بی حسی دست و پاها و در موارد پیشرفته‌تر شدن، اختلال در راه رفتن نیز ایجاد می‌گردد.