سندرم تقاطع چیست؟ سندرم تقاطع چیست؟ دکتر محمد علی اخوت پور | فوق تخصص جراحی دست، ترمیمی و میکروسرجری

سندرم تقاطع چیست؟ | علائم، تشخیص و 3 روش درمان + علت ایجاد

شنبه, 28 اسفند 1400 ساعت 11:34
این مورد را ارزیابی کنید
(2 رای‌ها)

چکیده مطلب

یک بیماری نادر که می‌تواند سبب درد در مچ دست گردد، سندرم تقاطع می‌باشد. به نظر شما علائم و نشانه‌های دیگر این بیماری کدام‌اند؟
چه افرادی ممکن است تا به این عارضه دچار شوند؟
برای تشخیص این بیماری از چه روش‌هایی استفاده می‌گردد؟
آیا درمان آن تنها با استفاده از جراحی است؟
در این مقاله مختصر و مفید با دکتر محمدعلی اخوت پور همراه باشید تا اطلاعات بیشتری در رابطه با این عارضه به دست آورید.

سندرم تقاطع چیست؟

سندرم تقاطع (به انگلیسی: Intersection Syndrome)، یک بیماری بسیار نادر در ناحیه خلف مچ دست می‌باشد. در این وضعیت کمپارتمان اول و دوم اکستنسورهای پشتی مچ تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
تصور می‌شود که این وضعیت در نتیجه اصطکاک مکرر در محل اتصال رخ می‌دهد که در آن تاندون‌های کمپارتمان اول پشتی از روی کمپارتمان دوم عبور می‌کنند و تنوسینوویت ایجاد می‌کنند.

علائم سندرم تقاطع

نشانه اصلی این عارضه درد در قسمتی می‌باشد که دو تاندون روی یکدیگر حرکت کرده‌اند. احساس این درد در حدود 3 بند انگشت بالاتر از مچ دست و روی زند بالایی و یا استخوان رادیوس می‌باشد.
احتمال دارد تا این درد به سمت شست و یا به طرف بالای ساعد نیز رفته و سبب تیر کشیدن این قسمت‌ها گردد. به طور کلی نشانه‌های این بیماری عبارتند از:

  • درد و حساسیت تاندون‌های مچ دست
  • تورم تاندون‌ها
  • احساس ساییدن با حرکت انگشتان

سندرم تقاطع معمولا در چه افرادی ایجاد می‌شود؟

سندرم تقاطع معمولا در چه افرادی ایجاد می‌شود؟

این عارضه بیشتر در ورزشکارانی که فعالیت‌های ورزشی خاصی انجام می‌دهند، دیده می‌شود. رایج ترین ورزشی که در آن ورزشکاران به این سندرم مبتلا می شوند، قایقرانی است. حرکت قایقرانی تکراری بوده و فشار زیادی بر روی تاندون‌های بازکننده مچ وارد می‌کند.

دلیل بروز سندرم تقاطع چیست؟

این سندرم معمولاً نتیجه تمرینات یا فعالیت‌های مکرر مچ دست است که معمولاً در فعالیت‌های ورزشی مانند قایق رانی، اسکی، ورزش‌های راکت و اسب سواری دیده می‌شود.

سندرم تقاطع چگونه تشخیص داده می‌شود؟

روش های رایجی که با کمک آن ها می توان این بیماری را تشخیص داد عبارتند از:

  1. سونوگرافی

    ام آر آی نیز می‌تواند اطلاعات موثری را از بافت نرم ارائه دهد، اما سی تی اسکن در تشخیص این عارضه مفید و موثر نخواهد بود.
  2. تزریق بی حس کننده موضعی

    در شرایط نادری که تشخیص نامشخص است، تزریق یک بی حس کننده موضعی در ناحیه می‌تواند در تشخیص قطعی کمک کننده باشد. در افرادی که پس از تزریق مستقیم در محل تلاقی این تاندون‌ها علائم تسکین می یابند، تشخیص تایید می‌شود.

روش‌های درمان سندرم تقاطع

در ابتدا، تاندون‌های آسیب‌دیده نیاز به استراحت دارند، بنابراین تا چند روز از مچ دست خود استفاده نکنید تا التهاب برطرف شود. در ادامه شما را با روش‌های درمان این بیماری آشنا می‌کنیم:

  1. درمان های اولیه

    در برخی از مواقع با تشخیص زودهنگام این عارضه می‌توان از روش‌های زیر برای کاهش درد استفاده نمود:
    • استفاده از داروهای مسکن

      داروهای ضد التهابی ممکن است برای آسیب های حاد و تسکین درد مفید باشند.
      داروهای رایج ایبوپروفن، ناپروکسن، ملوکسیکام یا دیکلوفناک هستند. همچنین ممکن است از استامینوفن برای تسکین درد نیز استفاده شود. توجه داشته باشید که هرگز نباید برای تسکین درد عارضه ای که اطلاعی از آن ندارید، به طور خودسرانه دارو مصرف کنید و حتما باید در این زمینه با پزشک خود مشورت داشته باشید.
    • استفاده از کمپرس سرد

      یخ می‌تواند برای کاهش تورم استفاده شود.
    • تزریق کورتیکواستروئید

      یکی از روش‌هایی که پزشک می تواند برای کاهش درد و تورم ناشی از این عارضه استفاده نماید، تزریق کورتیکواستروئید می‌باشد.
    • استفاده از یک آتل موقت

      در برخی از موارد پزشک پیشنهاد می‌کند تا از یک آتل موقت برای محافظت و راحتی در شب استفاده شود.
  2. فیزیوتراپی

    اصلاح کار و فعالیت های ورزشی می‌توانند به کاهش فشار روی مچ دست و به دنبال آن، کاهش درد کمک کنند. فیزیوتراپی روش های بسیار متنوعی دارد که با توجه به شرایط بیمار برای کمک به بهبود دامنه حرکتی مفصل به کار گرفته می‌شوند.
  3. جراحی

    در صورتی که علائم تداوم داشته باشند و درد کاهش پیدا نکند، پزشک جراحی را پیشنهاد خواهد داد. در حین جراحی، یک بافت سفت غیرطبیعی به نام فاشیا می‌تواند از اطراف تاندون‌ها آزاد شود تا از عود کردن مشکل جلوگیری گردد.

توانبخشی پس از جراحی

بعد از جراحی لازم است تا یک دوره توانبخشی برای بهبود دامنه حرکتی انجام شود. اولین جلسات درمانی در ابتدا با هدف کاهش التهاب و درد در اطراف ناحیه جراحی انجام می‌شود.
حرکات ساده انگشتان اولین تمریناتی هستند که بعد از جراحی تجویز می‌شوند.
این حرکات به تخلیه هرگونه تورم در اطراف محل جراحی کمک می‌کنند و این اطمینان را ایجاد می‌کنند که چسبندگی اسکار ایجاد نمی‌گردد.

سوالات متداول

  1. سندرم تقاطع چه افرادی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

    این بیماری می‌تواند افرادی را که حرکات مکرر مچ دست انجام می‌دهند، مانند وزنه‌برداران، اسکی‌بازان در سراشیبی، قایق‌رانان را تحت تاثیر قرار دهد.
  2. آیا بعد از بهبود علائم، ورزشکار می تواند سریعا به ورزش خود بازگردد؟

    پس از بهبود علائم، ورزشکاران باید به تدریج به فعالیت بازگردند تا مطمئن شوند که مشکل به طور کامل حل شده است. حتی اگر در حین انجام یک فعالیت دردی وجود نداشته باشد، بازگشت زودهنگام ممکن است باعث التهابی شود که برای چند روز مشخص نیست.
    نظارت بر بازگشت به ورزش می تواند به جلوگیری از عود علائم کمک کند.
  3. آیا تزریق به درمان سندرم تقاطع کمک می کند؟

    تزریق کورتیکواستروئیدها می تواند برای کاهش درد و التهاب موثر باشد، اما یک درمان دائمی نیست. اثرات تزریق تا حد زیادی درد و ناراحتی را تسکین می‌دهد، اما موقتی است و راه‌حل طولانی‌مدتی برای این بیماری نیست، زیرا مشکلات زمینه‌ای در حالی که توسط استروئیدها پوشانده می‌شوند، همچنان به وجود می‌آیند و اگر آن‌ها درمان نشده رها شوند، این شرایط ادامه پیدا کرده تا به جراحی نیاز گردد.
  4. چه ورزش هایی ریسک دریافت این بیماری را افزایش می دهند؟

    • اسکی
    • وزنه برداری
    • قایق رانی
  5. علائم سندرم تقاطع با کدام بیماری دیگر مشابه هستند؟

    نشانه های این بیماری بسیار به سندرم دکرون شباهت دارد. هر دوی این بیماری ها با درد و تورم در مچ دست همراه می باشند که البته در عارضه دکرون، درد روی مچ دست رخ می دهد، در حالی که در سندرم تقاطع درد در قسمت کمی بالاتر از مچ دست بروز می کند.
خواندن 776 دفعه

نظر دادن