آرتروز شانه چیست؟ | علائم، درمان و تشخیص بیماری + 6 ورزش موثر

آیا این مطلب برایتان مفید است؟

یکی از بیماری هایی که مفصل شانه را تحت تاثیر قرار می دهد، آرتروز شانه (Shoulder Osteoarthritis) می باشد. این بیماری به چه علت رخ می دهد؟ علائم و علل بروز آن کدامند؟ آیا روش های تشخیص و درمان آن را می دانید؟
آیا شما نیز در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارید؟
در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا علاوه بر به دست آوردن پاسخ این سوالات، تمرین درمانی های موثری را برای تقویت مفصل شانه خود مطالعه کنید.

آرتروز شانه چیست؟

آرتروز شانه بیماری است که غضروف مفصل شانه را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث تخریب و ساییدگی آن می شود. غضروف ها باعث حرکت روان استخوان ها در کنار هم می شوند و همچنین با جذب فشار هایی که به مفصل وارد می شوند، از استخوان ها محافظت می کنند. در نتیجه تخریب این غضروف، استخوان های مفصل شانه هنگام حرکت بر روی هم ساییده می شوند و این اتفاق باعث بروز درد، التهاب و محدود شدن حرکات شانه می شود.

چه افرادی در معرض ابتلا به آرتروز شانه قرار دارند؟

افراد زیر می توانند کاندیدای دریافت این بیماری باشند:

1. آرتروز شانه در افراد مسن و معمولاً بالای 50 سال شایع تر است.
2. افراد بعد از ضربه یا آسیب های دیگر به شانه، مانند شکستگی، دررفتگی یا عفونت ممکن است دچار آرتروز شانه شوند.
3. افرادی که فعالیت های سنگین انجام می دهند و فشار زیادی به مفصل شانه وارد می کنند.
4. آرتروز می تواند ارثی باشد، به این معنی که اگر در خانواده فرد، کسی بیماری آرتروز داشته باشد، احتمال ابتلای آن فرد به آرتروز بالا می رود.

تشخیص بیماری آرتروز شانه

مراحل بررسی وضعیت مفصل شانه توسط پزشک به صورت زیر می باشد:

1. پس از صحبت در مورد علائم و سابقه پزشکی، پزشک شانه بیمار را معاینه می کند. در طول معاینه فیزیکی، پزشک موارد زیر را بررسی می کند:
   
   • ضعف (آتروفی) در ماهیچه ها
   • حساسیت به لمس کردن
   • میزان دامنه حرکتی مفصل شانه
   • هرگونه علائم آسیب به ماهیچه ها، تاندون ها و رباط های اطراف مفصل
   • بررسی آسیب های قبلی و درگیری مفاصل دیگر (نشانه ای از آرتریت روماتوئید)
   • درد هنگام فشار بر روی مفصل

2. تصویر برداری

   انجام تصویر برداری از مفصل شانه، اطلاعات دقیق تری از وضعیت آن در اختیار پزشک قرار می دهد:

   • اشعه ایکس (x-ray)

     اشعه ایکس یکی از آزمایشات تصویربرداری است که تصاویری دقیق از ساختارهای متراکم مانند استخوان ایجاد می کند. اشعه ایکس مفصل شانه، تغییراتی مانند تنگ شدن فضای مفصل به دلیل از تحلیل غضروف و نزدیک شدن استخوان ها به هم، تغییر در استخوان و تشکیل خار استخوان (استئوفیت) را نشان می دهد.

   • ام آر آی ( MRI)

     تصویر برداری رزونانس مغناطیسی یا ام آر آی، تصاویر و اطلاعات دقیق تری درباره استخوان و بافت های نرم اطراف مفصل مانند غضروف، عضلات، تاندون ها، رباط ها و سایر بافت ها و میزان آسیب به آن ها را در اختیار پزشک قرار می دهد.

   • سی تی اسکن (scsn CT)

     با استفاده از سی تی اسکن، می توان ضایعات سیستم حرکتی بدن انسان را بررسی کرد. در صورت احتمال تحلیل رفتن استخوان، تصاویر سی تی اسکن می توانند اطلاعات واضحی درباره آن ارائه دهد.

3. آزمایش خون

   در صورت وجود التهاب مفصلی، با بررسی آزمایش های خون، می توان به وجود آنتی بادی های مربوط به روماتوئید و آنتی بادی ضد سیترولین، پی برد.

4. بررسی مایع مفصلی

   جهت بررسی مایع مفصلی، مقداری از آن را از مفصل خارج می کنند و در آزمایشگاه به بررسی آن می پردازند. تجزیه و تحلیل مایع سینوویال به تشخیص وجود بیماری آرتریت روماتوئید که می تواند مفصل شانه را درگیر کند، کمک می نماید.

علائم آرتروز شانه

در ادامه به بررسی علائم این بیماری می پردازیم:

1. درد شانه

   از شایع ترین علائم آرتروز شانه، احساس درد می باشد که با گذشت زمان حتی هنگام استراحت نیز بروز می کند. درد ممکن است خواب را مختل کند، زیرا یافتن موقعیت راحت در طرف آسیب دیده دشوار می شود. این درد اغلب در پشت شانه متمرکز است، اما معمولاً در تمام طول بازو تا آرنج احساس می شود.

2. سفتی مفصل

   با از بین رفتن غضروف، مفصل سفت می شود.

3. کاهش دامنه حرکتی

   دامنه حرکت کاهش می یابد و فعالیت محدود می شود و اغلب انجام ساده ترین فعالیت های روزمره مانند لباس پوشیدن و دست زدن به اشیا مختل می گردد. با از بین رفتن حرکت مفصل، وظایفی مانند رانندگی، فعالیت ورزشی، کارهای خانه و حتی نوشتن و کار با رایانه نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.

4. صدای تق تق در مفصل

   هنگام حرکت مفصل ممکن است صدای تق تق بشنوید، این اتفاق به دلیل نامنظم شدن سطح مفصل بر اثر آرتروز و یا برخورد دو استخوان به هم می باشد.

5. حساسیت مفصل شانه به فشار و ضعف آن

   حساسیت مفصل شانه به فشار و درد ناشی از آرتروز، معمولاً در پشت شانه احساس می شود. آرتروز متوسط تا شدید شانه ممکن است باعث درد مبهم و یا متناوب در شب شود و خواب را دشوار کند.

6. تورم و التهاب شانه

   وقتی آرتروز باعث اصطکاک بین استخوان ها می شود، بافت های نرم اطراف ممکن است تحریک شده و متورم شوند.

7. ضعیف شدن و آتروفی عضله

   افراد مبتلا به آرتروز به دلیل احساس درد، توانایی انجام برخی کارها و فعالیت ها را ندارند و این عدم فعالیت باعث ضعیف شدن عضله و آتروفی آن می شود.

انواع آرتروز شانه

با توجه به نتایج تحقیقات آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا (AAOS) ، پنج نوع مجزا از آرتریت شانه وجود دارد. در ادامه ی مطلب به معرفی مختصر علائم انواع آرتروز که بر شانه ها تأثیر می گذارد، می پردازیم:

1. آرتریت روماتوئيد

   یکی از انواع رایج آرتریت شانه، بیماری خود ایمنی به نام آرتریت روماتوئید (RA) است. از آنجا که RA معمولاً هر دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار می دهد، اگر یک شانه آسیب ببیند، احتمالاً شانه دیگر نیز مبتلا خواهد بود. همچنین ممکن است حساسیت، سفتی، گرما و تورم و احساس خشکی مفصل (غالبا صبح پس از بیداری از خواب) در مفاصل احساس کنید. خستگی، کاهش وزن و تب از علائم دیگر آن هستند. در صورت عدم درمان، باعث فرسایش استخوان های شانه و تغییر شکل مفاصل شانه در طول زمان می شود.

2. استئوآرتریت

   آرتروز استئوآرتریت (OA) شایع ترین نوع آرتریت است و در اثر تجزیه غضروف در انتهای استخوان ها در جایی که مفصل را تشکیل می دهند، ایجاد می شود. از بین رفتن غضروف باعث سفت شدن، درد و از دست دادن تحرک مفصل می شود OA .می تواند شانه ها و سایر مفاصل مانند زانو، دست و لگن را تحت تاثیر قرار دهد. معمولا افراد بالای 50 سال بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز استئوآرتریت هستند. در این بیماری، فعالیت معمولاً درد را افزایش می دهد. در صورت عدم درمان، بیماری به تدریج با گذشت زمان بدتر می شود و باعث ضعف عضلانی، بی ثباتی مفصل و از دست دادن حرکت می شود.

3. آرتریت پس از سانحه

   در صورت شکستگی یا دررفتگی شانه، ممکن است شکلی از آرتروز به نام آرتریت پس از سانحه (PA) ایجاد شود. معمولاً بدن می تواند به تنهایی از آرتریت پس از سانحه رهایی یابد، اما اگر علائم بیش از 6 ماه ادامه یابد، این وضعیت می تواند مزمن شود. اگر PA درمان نشود، ممکن است استخوان های آسیب دیده سفت شده، تغییر شکل داده و دچار برآمدگی شوند.

4. نکروز عروقی

   نوعی بیماری است که در آن خون به استخوان نمی رسد، گرچه این بیماری اغلب بر لگن تأثیر می گذارد، اما می تواند در هر استخوانی رخ دهد. در این وضعیت خون رسانی به استخوان مختل می شود و سلول های استخوانی از بین می روند. با گذشت زمان، استخوان به تدریج تحلیل می رود و به غضروف آسیب می رساند و منجر به آرتریت می شود. علل این بیماری می توانند مصرف زیاد استروئیدها، مصرف زیاد الکل، آسیب های روانی و یا بیماری داسی شکل باشند. در بعضی موارد، علت مشخصی وجود ندارد. این نوع نکروز عروقی به عنوان نکروز عروقی ایدیوپاتیک نیز شناخته می شود. اگر این بیماری درمان نشود، می تواند به تدریج از آسیب و درد خفیف استخوان به آسیب و درد شدید استخوان تبدیل شود که ممکن است نیاز به مداخله جراحی داشته باشد.

5. آرتروپاتی پارگی روتاتور کاف

   آسیب روتاتور کاف شایع است و می تواند منجر به نوعی آرتریت شانه شود که آرتروپاتی پارگی روتاتور کاف نامیده می شود. هنگام پاره شدن روتاتور کاف، فشار، حرکت و ثبات مفصلی در شانه از بین می رود. اگر روتاتور کاف نتواند التیام یابد یا اگر پارگی بیش از حد بزرگ باشد، این آسیب ها باعث آسیب غضروف و استخوان شده و در نتیجه آرتروپاتی پارگی روتاتور کاف ایجاد می شود. این نوع خاص از آرتریت شانه در صورت عدم درمان می تواند منجر به درد شدید و ضعف شود و این امر باعث می شود که کسی که با آن دست به گریبان است، نتواند دست خود را بالای سر خود بلند کند.

روش های درمان آرتروز شانه

با وجود اینکه آرتروز شانه شایع تر از آرتروز مفصل ران یا زانو نیست، اما می تواند به همان اندازه ناتوان کننده باشد و تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بگذارد. خوشبختانه بسته به شدت آسیب و درجه ناتوانی، هر دو درمان غیر جراحی و جراحی می توانند بر کنترل و بهبود علائم آرتروز موثر باشند. در ادامه مطلب به توضیح آن ها می پردازیم:

1. درمان های اولیه

   

   همانند سایر بیماری های آرتروز، درمان اولیه آرتریت شانه، غیر جراحی است. پزشک متخصص ارتوپدی ممکن است گزینه های درمانی زیر را توصیه کند :

   • استراحت

     برای انجام کارها ممکن است لازم باشد شیوه حرکت بازو را تغییر دهید. 

   • کمپرس آب سرد

     دو تا سه بار در روز به مدت 20 تا 30 دقیقه روی شانه ی خود کمپرس آب سرد قرار دهید تا التهاب و درد کاهش یابد.

   • رژیم غذایی

     حفظ رژیم غذایی غنی از مواد مغذی، کم قند و حذف چربی های اشباع و ترانس در صورت امکان، که التهاب و علائم آرتریت را تشدید می کنند.

2. دارو درمانی

   

   می توان از داروهای مسکن برای تسکین موقت درد آرتروز شانه استفاده کرد که عبارتند از:

   • داروهای ضد درد بدون نسخه

     مسکن ها مانند استامینوفن می توانند درد را کاهش دهند. اگر درد شانه به این دارو پاسخ ندهد، پزشک متخصص ارتوپدی ممکن است داروهایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن را توصیه کنند.

   • داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)

     دارو هایی مانند آسپرین یا ایبوپروفن، می توانند التهاب و درد را کاهش دهند. این داروها ممکن است مخاط معده را تحریک کرده و باعث خونریزی داخلی شوند. آنها باید با غذا مصرف شوند. اگر سابقه ی زخم دارید یا از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، قبل از مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی بدون نسخه، با پزشک خود مشورت کنید.

   • داروهای تعدیل کننده بیماری

     در صورت ابتلا به روماتیسم مفصلی، پزشک ممکن است داروهای تعدیل کننده بیماری مانند متوترکسات را تجویز کند.

   • داروهای موضعی

     کرم ها و ژل ها را می توان مستقیماً روی پوست بالای شانه استفاده کرد. به طور کلی مسکن های موضعی کمتر از داروهای خوراکی باعث ناراحتی معده می شوند. با این حال، داروهای موضعی ممکن است در درمان درد عمقی آرتروز شانه موثر نباشند.

3. تزریق درمانی

   

   انواع تزریقات عبارتند از:

   • تزریق کورتیکواستروئید

     التهاب دردناک مفصل می تواند با تزریق کورتیزون درمان شود. کورتیزون نوعی کورتیکواستروئید است که التهاب مرتبط با بیماری مانند آرتروز، تاندونیت، بورسیت، آرتریت روماتوئید و نقرس را کم می کند. این تزریق علاوه بر کاهش التهاب، می تواند درد، تورم، قرمزی پوست و گرمای بالای مفصل را کاهش دهد. با این حال، این اثر اغلب موقت است.

   • تزریق اسید هیالورونیک

     تزریق این دارو باعث ایجاد روانکاری مصنوعی برای مفصل شانه می شود. اسید هیالورونیک مانند مایع بین مفصلی سینوویال عمل می کند.

   • تزریق پلاسما (PRP)

     در این روش سعی می شود از خواص درمانی طبیعی خون برای ترمیم غضروف، تاندون ها، رباط ها، ماهیچه ها یا حتی استخوان آسیب دیده استفاده گردد. این روش بیشتر برای آرتروز زانو استفاده می شود، اما می توان آن را برای مفاصل دیگر نیز به کار برد.

   • تزریق اوزون

     تزریق اوزون می تواند به بهبود میزان اکسیژن در بافت های بدن و تعدیل سیستم ایمنی بدن کمک می کند. این به این معنی است که بیمار توانایی بیشتری برای مقابله با عواملی که می توانند آرتروز را تحریک کنند و سطح التهاب را در بدن افزایش دهند، پیدا می کند. اوزون درمانی همچنین دارای خواص ضد باکتریایی است که می تواند بسیاری از مشکلات را که به درمان های آنتی بیوتیکی پاسخ نمی دهند، به طور کامل حل کند.
     حتی می توان به لطف این گزینه ی درمانی، بافت آسیب دیده را ترمیم کرد که می تواند به معنی افزایش تحرک مفصل باشد.

4. فیزیوتراپی

   کشش و تقویت عضلات حامی مفصل شانه ممکن است درد و سفتی شانه را کاهش داده و دامنه حرکتی آن را افزایش دهند. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی مناسب تنظیم کند و آن را به بیمار آموزش دهد و او را تحت نظر داشته باشد.

   1. تمرینات فیزیوتراپی

      کشش و تقویت عضلات حامی مفصل شانه ممکن است درد و سفتی شانه را کاهش داده و دامنه حرکتی آن را افزایش دهند. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی مناسب تنظیم کند و آن را به بیمار آموزش دهد و او را تحت نظر داشته باشد.

   2. شاک ویو تراپی

      

      شاک ویو یک روش غیر تهاجمی درمانی در فیزیوتراپی می باشد که در درمان بیماری های اسکلتی عضلانی بسیار موثر است. امواج مکانیکی ایجاد شده توسط دستگاه شاک ویو باعث ایجاد اثرات بیولوژیکی شده که منجر به بهبود سریع تر و طولانی مدت و بازسازی بافت آسیب دیده می شود.
      در این روش با قرار دادن دستگاه روی پوست، امواج مکانیکی کم انرژی یا پرانرژی به سمت موضع آسیب دیده هدایت می گردند.

   3. ماساژ درمانی

      

      ماساژ برای درمان درد شانه موثر است و به رفع تنش و گرفتگی کمک می کند تا ماهیچه ها بتوانند شل شوند. این کار به بازگرداندن تحرک و بهبود عملکرد مفصل شانه کمک می کند. همچنین با بهبود جریان خون در ناحیه آسیب دیده باعث کاهش التهاب می شود.

   4. کایروپراکتیک

      

      کایروپراکتیک نوعی روش درمان دستی می باشد که در آن به درمان مشکلات اسکلتی بدن می پردازند. در این روش، فیزیوتراپیست با دست خود با توجه به شدت و نوع آسیب بیمار، فشار هایی بر ناحیه آسیب دیده وارد می کند که به بهبود عملکرد مفصل آسیب دیده و کاهش درد آن کمک می کند. مراقبت های کایروپراکتیک برای تسکین درد بدون دارو در تمام نواحی بدن می پردازد و بیمار را سریع تر در مسیر بهبودی قرار می دهد.

   5. اولتراسوند تراپی

      در این روش امواج مکانیکی، باعث ایجاد لرزش هایی در بافت می شوند که به عمق آن نفوذ می کنند. بر اثر این لرزش ها، گرمایی در عمق بافت ایجاد می شود که باعث افزایش جریان خون و اکسیژن رسانی در آن ناحیه و در نتیجه افزایش سرعت بهبودی و تسکین درد ناحیه آسیب دیده می شوند.

5. جراحی

   اگر درد بیمار باعث ناتوانی او شود و با گزینه های غیر جراحی تسکین نیابد، پزشک ممکن است درمان جراحی را در نظر بگیرد.
   

   1. آرتروسکوپی

      موارد آرتروز خفیف شانه ممکن است با آرتروسکوپی درمان شوند. در این روش جراح برش های کوچکی در پوست ایجاد می کند و ابزار هایی به اندازه مداد را همراه با دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ در مفصل وارد می کند تا آسیب را ترمیم کند. در طول عمل، جراح شما می تواند قسمت داخلی مفصل را تمیز کند، به این صورت که قسمت آسیب دیده مفصل را بر می دارد. اگرچه این روش باعث تسکین درد می شود، اما آرتروز مفصل را از بین نمی برد. در صورت پیشرفت آرتروز، ممکن است در آینده به جراحی بیشتری نیاز باشد.

   2. تعویض مفصل شانه

      آرتریت پیشرفته مفصل شانه را می توان با جراحی تعویض این مفصل درمان کرد که در آن قسمت های آسیب دیده شانه برداشته شده و با اجزای مصنوعی که پروتز نامیده می شوند، جایگزین می شود.

توانبخشی بعد از درمان آرتروز شانه

درمان آسیب یا جراحی اغلب با توانبخشی و فیزیوتراپی به منظور بهبود یا حفظ حرکت و افزایش قدرت آن انجام می شود. تمرینات ورزشی زیر برای کمک به تسکین درد آرتروز شانه توصیه می شوند:

1. حرکت آونگ

   

   این تمرین بخش خارجی شانه و روتاتور کاف را کش می دهد.
   • کنار میز یا پیشخوان بایستید.
   • به جلو خم شوید و یک دست را روی میز قرار دهید و بازوی دیگر خود را آزاد در کنار بدنتان آویزان شود.
   • دست خود را به آرامی 10 بار به جلو و عقب و در ادامه به چپ و راست بچرخانید.
   • 10 بار به آرامی بازوی خود را به صورت دایره ای بچرخانید.
     نکته: دقت کنید کمر خم و زانوها قفل نشوند.

2. کشش بازوی ضربدری

   

   این حرکت باعث کشش پشت شانه می شود.
   • به آرامی بازو را تا جایی که ممکن است روی سینه خود بکشید و پشت بازوی خود را نگه دارید.
   • کشش را به مدت 30 ثانیه نگه دارید و سپس به مدت 30 ثانیه استراحت کنید.
   • این کار را با بازوی دیگر تکرار کنید.
     نکته: آرنج خود را نکشید یا تحت فشار قرار ندهید.

3. چرخش داخلی شانه

   

   این حرکت جلوی شانه را کش می دهد.
   • یک چوب سبک مانند عصا تهیه کنید.
   • چوب را با یک دست پشت خود نگه دارید و با دست دیگر انتهای دیگر آن را بگیرید.
   • چوب را به صورت افقی به سمت چپ و راست تکان دهید در حدی که کششی بدون درد را در جلوی شانه خود احساس کنید.
   • 30 ثانیه در این حالت مانده و 30 ثانیه استراحت داشته باشید.
   • در طرف دیگر تکرار کنید.
     نکته: هنگام کشیدن چوب به طرف دیگر خم نشوید یا به پهلو نپیچید.

4. چرخش خارجی شانه

   این حرکت پشت شانه را کش می دهد.
   • یک چوب سبک مانند عصا تهیه کنید.
   • دو سر چوب را با دو دست خود به صورت افقی در جلوی بدن خود نگه دارید.
   • آرنج شانه ای را که در حال کشش هستید در کنار بدن نگه دارید و چوب را به صورت افقی به سمت مخالف فشار دهید در حدی که کشش بدون درد را در پشت شانه خود احساس کنید. (انجام 30 ثانیه و بعد از آن به همین میزان استراحت)
   • در طرف دیگر تکرار کنید.
     نکته: پاهای خود را رو به جلو ثابت نگه دارید و پیچ نخورید.

5. خزیدن روی دیوار

   

   این حرکت دامنه حرکتی را بهبود می بخشد و ماهیچه های شانه را تقویت می کند.
   • جلوی یک دیوار بایستید، درحالی که بازو هایتان از دیوار فاصله داشته باشند و انگشتان دیوار را لمس کنند.
   • به آرامی انگشتان خود را تا جایی که می توانید روی دیوار بالا ببرید. (شانه خود را پایین نگه دارید، از اینکه شانه به سمت گوش بالا برود جلوگیری کنید)
   • 15 تا 30 ثانیه نگه دارید. سپس انگشتان خود را به سمت پایین حرکت دهید.
   • یک یا دو بار دیگر این کار را تکرار کنید و سعی کنید هر بار به ارتفاع بالاتری برسید.
     نکته: اگر به هنگام کشیدن انگشتان به سمت بالا احساس درد می کنید یا شانه شما سفت می شود، یک ثانیه مکث کنید و روی شل شدن عضلات شانه تمرکز کنید. با شل شدن شانه ممکن است بتوانید کمی بالاتر بروید. دقت کنید اگر دوباره احساس پیچ خوردگی کردید، یعنی به حداکثر دامنه حرکتی شانه ی خود رسیده اید.

6. فشار به دیوار

   این حرکت ماهیچه های شانه، بازو و قفسه سینه را تقویت می کند.
   • جلوی دیوار بایستید، بازوها و دستها را صاف در مقابل آن قرار دهید.
   • پاهای خود را کمی بیشتر از عرض شانه باز کنید و ماهیچه های شکم خود را سفت کنید. پای خود را صاف روی زمین نگه دارید، آرنج ها را خم کنید و قفسه سینه خود را به سمت دیوار نزدیک کنید.
   • بدن خود را با حرکتی آهسته و کنترل شده به طرف دیوار پایین بیاورید.
   • تیغه های شانه شما کمی در پشت به هم می رسند. یک ثانیه نگه دارید.
   • دستان خود را صاف بر روی دیوار نگه دارید، به آرامی خود را به سمت عقب هل دهید تا بازوها صاف شوند.
     نکته: مطمئن شوید که انگشتان شما روی دیوار خم نشده اند. صاف نگه داشتن آنها و فشار محکم به دیوار، عضلات شانه، بازو و قفسه سینه را به طور کامل درگیر می کند.

موارد موثر بر بروز آرتروز شانه

عوامل زیر می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند:

1. بالا رفتن سن

   با بالا رفتن سن بدن دچار فرسایش می شود و این امر باعث بروز درد هایی در نواحی مختلف بدن از جمله مفصل شانه می گردد، زیرا با گذشت زمان مفصل شانه دچار ساییدگی شده که می تواند باعث نازک شدن غضروف و انعطاف پذیری کمتر شود.

2. مشکلات سیستم ایمنی

   در برخی موارد ممکن است به دلیل بروز مشکلاتی در سیستم ایمنی بدن، سلول های ایمنی به بافت های بدن حمله کنند و بیماری هایی از قبیل بیماری آرتروز شانه را ایجاد کنند.

3. تصادف یا ضربه

   گاهی ممکن است بر اثر تصادف یا ضربه ناگهانی، آسیب جدی به مفصل شانه وارد شود. شکستگی استخوان، دررفتگی یا سایر ضربه ها یا جراحی های جدی می توانند باعث آسیب مفصل شانه شوند. علائم ممکن است تا سال ها پس از ضربه ظاهر نشوند.

4. ژنتیک

   مشابه قد و رنگ مو، احتمال ابتلا به آرتروز شانه در افراد تحت تأثیر ژنتیک وجود دارد. در حالی که میزان دقیق تاثیر عوامل ژنتیکی مشخص نیست، ولی به طور مثال خطر ابتلای زنی که مادرش مبتلا به آرتروز شانه است، بیشتر از زن دیگری که مادرش آرتروز شانه ندارد، می باشد.

5. نقص مادرزادی

   هم ترازی ضعیف استخوان که باعث می شود برخی از افراد دچار دررفتگی شانه شوند، می تواند خطر ابتلا به آرتروز شانه را افزایش دهد.

6. فشار به مفصل شانه و آسیب مزمن

   افرادی که مشاغل یا شیوه زندگی تفریحی آن ها مستلزم صرف زمان زیادی برای بلند کردن اجسام از بالای سر، پرتاب کردن یا انجام فعالیت های قوی است مانند خرد کردن چوب یا استفاده از چکش هوا می توانند آسیب های کوچک را در مفاصل شانه خود تجربه کنند. این آسیب های کوچک خطر ابتلا به آرتروز شانه را افزایش می دهند.

7. اضافه وزن

   در حالی که شانه یک مفصل تحمل کننده وزن نیست، ولی تحقیقات نشان می دهند افرادی که اضافه وزن دارند، بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت شانه هستند.

زمان مراجعه به پزشک

در صورتی که دچار آسیب جدی نیستید یا درد ناگهانی و مداوم ندارید، معمولاً می توانید بدون نیاز به مراجعه به پزشک، درد شانه خود را درمان کنید. اگر بعد از دو هفته درمان، احساس کردید که درد بهبود نیافته، باید به متخصص ارتوپدی مراجعه کنید. همچنین اگر درد شدید در هر دو شانه و احساس تب یا ناخوشی دارید، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه نمایید.

راهکار های پیشگیری از بروز آرتروز شانه

هیچ راهی برای جلوگیری از آرتروز شانه وجود ندارد، اما می توان با رعایت موارد زیر خطر ابتلا به آن را کاهش داد:

1. با فعال ماندن، قوی نگه داشتن شانه و حفظ طول مناسب ماهیچه های شانه با کشش، خطر ابتلا به آرتروز شانه را کاهش دهید. فیزیوتراپیست می تواند در تعیین تمریناتی که شانه را سالم نگه می دارد به شما کمک کند.
2. تغذیه سالم و ورزش به شما در کنترل وزن و سلامتی مفاصل کمک می کند.
3. اجتناب از انجام فعالیت هایی مانند انجام حرکات تکراری که همراه با فشار وارد کردن به مفصل شانه هستند، خطر ابتلا به آرتروز شانه را کاهش می دهند.

عوارض عمل جراحی آرتروز شانه

در این جراحی مانند سایر جراحی ها، خطرات و عوارض احتمالی نیز وجود دارد. جراح عوارض احتمالی را قبل از عمل با شما در میان می گذارد. پس از عمل، بروز هرگونه عارضه ای را حتما به پزشک خود اطلاع دهید. مشکلات احتمالی بعد از جراحی شانه شامل موارد زیر می باشند:

1. عفونت
2. خونریزی زیاد
3. لخته شدن خون
4. آسیب به عروق یا اعصاب

سوالات متداول

1. چگونه می توان از آرتروز شانه جلوگیری کرد؟

   ورزش منظم، مفاصل شانه را فعال نگه می دارد که می تواند تاثیر قابل توجهی در کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی در این ناحیه از بدن داشته باشد. افراد باید با احتیاط ورزش کنند تا از آسیب بیشتر به مفاصل یا بافت های اطراف جلوگیری شود.

2. شرایط بهبودی پس از انجام عمل جراحی آرتروز شانه به چه صورت است؟

   درمان جراحی آرتروز شانه به طور کلی در کاهش درد و بازیابی حرکت بسیار موثر است. زمان بهبودی و برنامه های توانبخشی بستگی به نوع جراحی انجام شده دارد.

3. آیا عمل جراحی آرتروز مفصل شانه دردناک است؟

   بعد از عمل، کمی احساس درد خواهید کرد که این بخشی طبیعی از روند درمان است. پزشک و پرستاران برای کاهش درد شما تلاش می کنند که می تواند به بهبود سریع تر جراحی کمک کند. اغلب، داروها برای تسکین کوتاه مدت درد پس از جراحی تجویز می شوند. ممکن است از ترکیبی از داروها برای بهبود تسکین درد و همچنین به حداقل رساندن نیاز به مواد افیونی استفاده شود. توجه داشته باشید که اگرچه مواد شبه افیونی به تسکین درد بعد از عمل کمک می کنند، اما مواد مخدر هستند و می توانند اعتیادآور باشند. استفاده از مواد افیونی فقط طبق دستور پزشک مجاز است. به محض بهبود درد، مصرف این مواد را متوقف کنید.