چکیده مطلب
طبق تحقیقات محققان بیمارستان جراحی ویژه (HSS: Hospital for Special Surgery) که در یک پوستر در نشست سالانه آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا در سال 2022 ارائه شد، مردان با سندرم تونل کارپال شدیدتر به مراکز درمانی مراجعه کردند و بیشتر از زنان مبتلا به این عارضه به آنها پیشنهاد جراحی داده شد.
این مطالعه به تحقیقات بسیار زیادی توسط محققان HSS اضافه شده است که تفاوت‌های جنسیتی، نژادی، قومی و اجتماعی اقتصادی را در تشخیص‌ها، رویکردهای درمانی و نتایج در طیف وسیعی از مشکلات و بیماری‌های اسکلتی عضلانی، از جمله تعویض مفصل ران و زانو، لوپوس و آرتریت روماتوئید را بررسی می‌کنند.
اگر مطالعه این مقاله برای شما نیز جالب است، پس در ادامه با دکتر محمدعلی اخوت پور همراه باشید.
تونل کارپال و سندرم آن
تونل کارپال فضای باریکی در داخل مچ دست است که شامل استخوان‌ها، تاندون‌ها، رباط‌ها و عصب میانی است که مسئول انتقال احساسات از انگشتان دست و شست است. فشردگی عصب میانی ناشی از خم شدن یا کشیده شدن زیاد مچ دست، ضربه، آرتریت یا التهاب تاندون‌های مچ دست می‌تواند باعث بی‌حسی، ضعف و گزگز در دست و بازو شود و در نتیجه سندرم تونل کارپال ایجاد شود.
تست الکترودیاگنوستیک برای تشخیص سندرم تونل کارپال
تست الکترودیاگنوستیک برای تأیید تشخیص سندرم تونل کارپ شامل مطالعات هدایت عصبی است که نحوه حرکت سیگنال‌های الکتریکی از طریق عصب میانی به عضلات دست و آزمایش الکترومیوگرافی (EMG) را ارزیابی می‌کند و بررسی می‌کند که آیا عضلات به درستی در پاسخ به آن سیگنال‌ها فعال می‌شوند یا خیر. نتایج آزمایش نشان می‌دهد که شدت بیماری خفیف، متوسط یا شدید است.
روش‌های درمانی ارائه شده در این مطالعه
به بیمارانی که علائم خفیف دارند معمولاً درمان‌های غیر جراحی مانند بریس یا تزریق استروئید ارائه می‌شود. به بیمارانی که علائم شدید دارند، معمولاً آزادسازی تونل کارپال پیشنهاد می‌شود، یک روش جراحی کم تهاجمی که با بریدن بخشی از رباط کارپال، فشار روی عصب مدیان را کاهش می‌دهد. دکتر فوفا گفت: بااین‌حال، برای بیمارانی که علائم متوسطی دارند، این که روش غیر جراحی یا جراحی بهترین است، مشخص نیست. موارد مؤثر بر تصمیم گیری برای انجام این جراحی وجود دارند و بنابراین پتانسیل بیشتری برای در نظر گرفتن شرایط بیمار و موضع‌گیری‌های ناخودآگاه محتمل برای تصمیم گیری درمورد انجام جراحی وجود دارد.
برای این مطالعه، دکتر فوفا و همکارانش سوابق بیمارستانی 949 بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپال را که در HSS بین فوریه 2016 تا اکتبر 2020 درمان شده بودند، بررسی کردند. مشکل همه بیماران توسط جراحان دست HSS تشخیص داده شده و آزمایشات الکترودیاگنوسیک دریافت کرده بودند. محققان سوابق بیماران را بر اساس شدت بیماری گروه بندی کردند و به دنبال تفاوت در توصیه‌های درمانی، تکمیل درمان و فاصله زمانی بین انجام عمل جراحی بر اساس جنسیت، نژاد، قومیت و سن بودند.
دو یافته جالب در گروه 141 زن و 90 مرد با شدت بیماری متوسط وجود داشت: زنان 23 درصد کمتر از مردان تحت عمل جراحی قرار گرفتند و زنان اسپانیایی تبار و سیاه‌پوست چهار برابر کمتر از همتایان مرد خود پیشنهاد جراحی داشتند. با توجه به اندازه مطالعه، این نتایج جالب بودند اما از نظر آماری قابل توجه نبودند.
دکتر فوفا گفت: به طور کلی، یافته‌های ما نشان می‌دهند که مردان بیشتر دچار سندرم تونل کارپال شدید می شوند. من گمان می‌کنم که با بررسی تعداد بیشتری از بیماران برای مطالعه، تفاوت‌ها بر اساس جنسیت و نژاد ممکن است قابل توجه باشد. در عین حال، امیدواریم که یافته‌های ما آگاهی از سوگیری‌های احتمالی را افزایش دهد تا اطمینان حاصل شود که مراقبت درستی را برای همه بیماران ارائه می‌دهیم.
