تاندونیت چیست؟ | 6 نوع تاندونیت + علائم، تشخیص و 5 روش درمان

چکیده مطلب

آیا درباره التهاب تاندون‌ها و یا بیماری تاندونیت شنیده‌اید؟ آیا شما هم جزء افرادی هستید که در معرض ابتلا به آن قرار دارید؟ این بیماری چه علل و علائمی دارد؟ در صورت ابتلا به آن چه روش‌های درمانی می‌توانند به کاهش درد و بهبودی این عارضه کمک کنند؟
در این مقاله با ما همراه باشید تا علاوه بر به دست آوردن پاسخ این سوالات، آشنایی بیشتری با تاندونیت پیدا کنید.

تاندونیت چیست؟

تاندونیت یک بیماری است که از التهاب یا سوزش تاندون ناشی می‌شود. این بیماری باعث درد و حساسیت به لمس در خارج از مفصل می‌گردد. تاندونیت می‌تواند در هر یک از تاندون‌ها ایجاد شود اما بیشتر در اطراف شانه‌ها، آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و پاشنه پا شایع است.

چه افرادی بیشتر در معرض ابتلا به تاندونیت قرار دارند؟

هر کسی ممکن است به التهاب تاندون مبتلا شود. اما افراد زیر بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند:

1. کسانی که فعالیت‌های تکراری انجام می‌دهند. برخی از این فعالیت‌ها عبارت‌اند از: باغبانی، نجاری، نقاشی، گلف، اسکی، بیس بال.
2. افرادی که بدنشان در وضعیت نامناسب و بدی در محل کار یا خانه قرار می‌گیرد.
3. افراد مبتلا به برخی بیماری‌هایی که می‌توانند ماهیچه‌ها را ضعیف کنند. این بیماری‌ها می توانند شامل روماتیسم مفصلی، نقرس، بیماری‌های خونی و یا کلیوی باشند.
4. احتمال ابتلای بزرگسالان 40 سال به بالا بیشتر است. با افزایش سن، انعطاف پذیری تاندون‌ها کم‌تر می‌شود و فشار کمتری را تحمل می‌کنند و به راحتی پاره می‌شوند.
5. افرادی که داروهایی که ممکن است باعث پارگی تاندون‌ها شوند را مصرف می کنند. (اتفاق نادر) این داروها می‌توانند شامل: آنتی بیوتیک های فلوروکینولون مانند سیپروفلوکساسین و نورفلوکساسین، استاتین‌ها (داروهای کاهش دهنده کلسترول) باشند.

علائم تاندونیت

علائم و نشانه‌های تاندونیت اغلب در نقطه ای که تاندون به استخوان متصل می‌شود، رخ می‌دهند که این نشانه‌ها عبارت‌اند از:

1. احساس درد به ویژه هنگام حرکت اندام یا مفصل آسیب دیده
2. صدا دادن تاندون هنگام حرکت دادن محل آسیب دیده
3. گرمی و قرمزی محل آسیب دیده
4. تورم خفیف
5. برآمدگی محل آسیب دیده

انواع تاندونیت

انواع مختلف تاندونیت قسمت‌های مختلف بدن را درگیر می‌کنند.

1. تاندونیت آشیل

   

   تاندون آشیل بین پاشنه و ماهیچه ساق پا قرار دارد. تاندونیت آشیل یک آسیب شایع ورزشی است. همچنین ممکن است ناشی از کفش‌های غیر استاندارد یا کفش‌هایی که به درستی از پا حمایت نمی‌کنند، باشد. احتمال ابتلا به تاندونیت آشیل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئيد بیشتر است.

2. تاندونیت شانه

   

   در تاندونیت شانه تاندون اطراف مفصل شانه ملتهب می‌شود و هنگام حرکت دست به ویژه به سمت بالا باعث درد می‌گردد. در برخی از بیماران ممکن است دراز کشیدن روی شانه آسیب دیده دردناک باشد. اگر سایر تاندون‌های یک ناحیه نیز تحت تأثیر قرار گیرند، ممکن است بیمار مبتلا به سندرم روتاتور کاف شده باشد.

3. آرنج تنیس بازان یا گلف بازان

   

   یکی از علائم رایج اپیکوندیلیت جانبی که معمولاً به عنوان تنیس البو شناخته می‌شود، درد در قسمت بیرونی آرنج است که ممکن است به سمت مچ دست ادامه یابد. اپیدوندیلیت داخلی یا آرنج گلف بازان شامل درد در قسمت داخلی آرنج است که می‌تواند به طرف مچ دست نیز امتداد داشته باشد.

4. تنوسینوویت دکورون

   

   غلاف اطراف تاندون‌های شست، بین انگشت شست و مچ، ملتهب می‌شود. با ضخیم شدن غلاف و تورم ناحیه، حرکت انگشت شست دردناک می‌شود.

5. انگشت ماشه ای

   

   انگشت ماشه ای زمانی رخ می‌دهد که غلاف تاندون انگشت آسیب دیده ضخیم و ملتهب می‌شود. این امر باعث شده که تاندون حرکت روان خود درون غلاف را از دست بدهد. التهاب طولانی مدت غلاف تاندون می‌تواند باعث ایجاد زخم، ضخیم شدن و ایجاد برجستگی (ندول) در تاندون شود که بیشتر مانع حرکت تاندون می‌گردد.

6. تاندونیت مچ دست

   تاندونیت مچ دست در نتیجه آناتومی و انجام فعالیت‌های تکراری با مچ دست اتفاق می‌افتد. مشکلاتی که ممکن است برای تاندون‌های مچ دست ایجاد شوند، بسته به شرایط خاص می‌توانند متفاوت باشند. برخی علائم بیشتر با التهاب و برخی دیگر با آسیب مزمن تاندون (تاندونوز) ظاهر می‌شوند. گاهی اوقات شرایط سیستمیک مانند نقرس، شبه نقرس یا بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئيد می‌توانند دخیل باشند و باعث افزایش علائم شوند. تاندینوپاتی نوع دیگری از آسیب است که بر تاندون‌های مچ دست تاثیر می‌گذارد.

تشخیص تاندونیت

معمولاً پزشک متخصص ارتوپدی می‌تواند التهاب تاندونیت را با انجام معاینه فیزیکی تشخیص دهد. وقتی پزشک تاندون را حرکت می‌دهد، ممکن است صدای جیر جیر شنیده شود، این اتفاق به دلیل ضخیم‌تر شدن و التهاب غلاف تاندون می‌افتد. اگر حساسیت در یک نقطه خاص از تاندون وجود داشته باشد، می‌تواند نشان دهنده التهاب تاندون باشد. اگر مشکل با استراحت، یخ و داروهای بدون نسخه برطرف نشود، متخصص ارتوپدی ممکن است برخی آزمایشات تصویر برداری را توصیه کند. این آزمایشات شامل موارد زیر هستند:

1. اشعه ایکس

   اشعه ایکس می‌تواند رسوبات کلسیم را در اطراف تاندون نشان دهد که می‌تواند به تشخیص کمک کند.

2. سونوگرافی و MRI

   آزمایشات تصویر برداری مانند سونوگرافی یا MRI می‌توانند تورم غلاف تاندون را نشان دهد.

درمان تاندونیت

برای کاهش تورم و التهاب ناشی از تاندونیت از روش‌های متفاوتی استفاده می‌شود. در ادامه به بررسی انواع درمانها می‌پردازیم:

1. درمانهای خانگی

   برای درمان تاندونیت در خانه این درمان ها می‌توانند به تسریع بهبودی کمک کرده و از مشکلات بعدی جلوگیری کنند. این درمان‌ها شامل موارد زیر هستند:

   • استراحت

     استراحت برای بهبود بافت ضروری است. اما استراحت نباید به صورت بی تحرکی کامل باشد، بلکه شما می‌توانید فعالیت‌ها و تمریناتی را انجام دهید که به تاندون آسیب دیده فشار وارد نمی‌کنند. شنا و ورزش در آب می‌توانند کمک کننده باشند.

   • کمپرس یخ

     برای کاهش درد، اسپاسم عضلانی و تورم یخ را چندین بار در روز تا 20 دقیقه روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید.

   • فشرده کردن محل آسیب دیده

     از آنجا که تورم می‌تواند منجر به از دست دادن حرکت در مفصل آسیب دیده شود، ناحیه را فشرده کنید تا تورم متوقف شود. می‌توانید از بانداژ استفاده کنید.

2. داروها

   برای التهاب تاندونیت، متخصص ارتوپدی ممکن است این داروها را تجویز کند:

   • مسکن‌ها

     برخی از داروها مانند ایبوپروفن و یا ناپروکسن می‌توانند موجب کاهش و تسکین درد تاندونیت شوند.

   • کرم‌های موضعی

     این کرم‌ها یا پمادها می‌توانند در تسکین درد بدون عوارض جانبی احتمالی مصرف داروهای ضد التهابی موثر باشند.

3. تزریق درمانی

   در صورتی که تاندونیت به درمان‌های اولیه پاسخ ندهد، ممکن است متخصص ارتوپدی تزریق درمانی را پیشنهاد کند. این تزریق‌ها شامل موارد زیر هستند:

   • کورتیکواستروئیدها

     گاهی اوقات ممکن است پزشک داروی کورتیکواستروئید را به اطراف تاندون تزریق کند. تزریق کورتیزون باعث کاهش التهاب می‌شود و می‌تواند به کاهش درد کمک کند. کورتیکواستروئیدها برای التهاب تاندون بیش از سه ماه (التهاب مزمن) توصیه نمی‌شوند، زیرا تزریق مکرر ممکن است تاندون را ضعیف کرده و خطر پارگی تاندون را افزایش دهد.

   • تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)

     درمان PRP شامل گرفتن نمونه ای از خون برای جداسازی پلاکت‌ها و سایر عوامل درمانی است. پلاکت‌های جدا شده به ناحیه آسیب دیده تاندون تزریق می‌شوند و به بهبود بافت آسیب دیده و کاهش درد و التهاب کمک می‌کنند.

4. فیزیوتراپی

   انجام ورزش مخصوصی که توسط فیزیوتراپیست پیشنهاد شده است، می‌تواند به افزایش کشش و تقویت عضله مربوط به تاندون آسیب دیده کمک کند. به عنوان مثال، انجام تمریناتی که بر تقویت زیاد عضله که بر انقباض آن حین کشیده شدن تاثیر دارند، برای بسیاری از بیماری‌های مزمن تاندون بسیار موثر است و اکنون به عنوان درمان خط اول در نظر گرفته می‌شود.

   1. شاک ویو تراپی

      

      شاک ویو تراپی روشی است که در طب فیزیکی رایج شده و در این روش با وارد کردن امواج مکانیکی به بافت آسیب دیده، افزایش جریان خون در آن ناحیه، افزایش تحریک بازسازی سلول‌ها و در نتیجه افزایش سرعت بهبودی اندام افزایش پیدا می‌کند.

   2. لیزر درمانی سرد

      

      در این روش یا تاباندن انرژی لیزر بر بافت آسیب دیده به تحریک سلول‌های آن منطقه برای بازسازی سریع‌تر و در نتیجه افزایش سرعت بهبودی کمک می‌کنند.

   3. درمان دستی

      

      درمان دستی تاندونیت در فیزیوتراپی شامل حرکات غیرفعال مفصل، انجام حرکات کششی و ماساژ بافت‌های منعطف است.

   4. ماساژ درمانی

      

      ماساژ درمانی باعث افزایش جریان خون در منطقه آسیب دیده و در نتیجه افزایش میزان اکسیژن در آن منطقه می‌شود و به تسکین درد و بهبودی سریع‌تر کمک می‌کند.

   5. سوزن خشک

      

      این روش شامل ایجاد سوراخ‌های کوچکی در تاندون با یک سوزن ظریف برای تحریک عوامل دخیل در بهبود تاندون است.

   6. درمان اولتراسونیک

      

      این روش با حداقل تهاجم از یک برش کوچک برای قرار دادن دستگاه خاصی استفاده می کند که بافت آسیب دیده تاندون را با امواج صوتی اولتراسونیک بر می‌دارد.

5. عمل جراحی

   بسته به شدت آسیب تاندون، ممکن است ترمیم جراحی لازم باشد، به خصوص اگر تاندون از استخوان جدا شده باشد.

علل تاندونیت

علل وقوع تاندونیت متعدد هستند. در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

1. آسیب ناگهانی

   تاندونیت می‌تواند بر اثر یک آسیب ناگهانی ایجاد شود. این آسیب‌ها ممکن است بر اثر تصادف یا افتادن رخ دهند.

2. انجام حرکات تکراری

   می‌تواند بر اثر تکرار یک حرکت خاص در طول زمان رخ دهد.

3. بالا رفتن سن

   با بالا رفتن سن، انعطاف پذیری تاندون‌ها کمتر می‌شود که باعث آسیب پذیری آنها می‌گردد.

4. برخی شغل‌ها

   تاندونیت در افرادی که شغل آنها شامل حرکات تکراری، لرزش و یا اعمال زور زیاد است، شایع‌تر است.

5. برخی ورزش‌ها

   اگر در ورزش‌های خاصی که شامل حرکات تکراری هستند مشارکت داشته باشید، احتمال ابتلا به التهاب تاندون بیشتر می‌شود، به خصوص اگر تکنیک‌های انجام آنها را به درستی اجرا نکنید. این اتفاق می‌تواند در ورزش‌هایی مانند بیسبال، بسکتبال، بولینگ، گلف، دویدن، شنا و تنیس رخ دهد.

6. بعضی بیماری‌های زمینه ای

   بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید و یا دیابت می‌توانند مستعد دریافت این بیماری باشند.

عوارض تاندونیت

تاندونیت نیز مانند سایر بیماری‌ها عوارضی دارد. برخی از این عوارض شامل موارد زیر می‌باشند:

• بدون درمان مناسب، التهاب تاندون می‌تواند خطر پارگی تاندون را افزایش دهد که ممکن است نیاز به جراحی پیدا کند.
• اگر سوزش تاندون چند هفته یا چند ماه ادامه یابد، ممکن است منجر به تاندونوز شود. این وضعیت باعث بروز تحلیل بافت تاندون، همراه با رشد غیرطبیعی عروق جدید شود.

پیشگیری از تاندونیت

برای کاهش احتمال ابتلا به التهاب تاندون، توصیه‌های زیر را انجام دهید:

1. استراحت کردن

   از فعالیت‌هایی که فشار بیش از حد بر تاندون‌های شما وارد می‌کنند، به ویژه برای دوره‌های طولانی خودداری کنید. اگر در حین تمرین خاصی احساس درد کردید، آن را متوقف کرده و استراحت کنید.

2. تلفیق ورزش‌ها

   اگر یک ورزش یا فعالیت باعث ایجاد درد مزمن خاصی می‌شود، تمرینات دیگری را امتحان کنید. تمرینات تلفیقی کمک می‌کنند تا یک ورزش ضربه ای مانند دو را با یک ورزش با فشار کمتر مانند دوچرخه سواری یا شنا ترکیب کنید.

3. انجام صحیح تکنیک‌های ورزشی

   اگر تکنیک صحیح فعالیت یا ورزش را به درستی انجام ندهید، ممکن است باعث بروز مشکلات و آسیب‌های تاندون شوید. هنگام شروع یک ورزش جدید یا استفاده از وسایل ورزشی، آموزش ببینید و دستورالعمل‌های حرفه ای را یاد بگیرید.

4. انجام حرکات کششی بعد از ورزش

   بعد از ورزش حرکات کششی انجام دهید تا به افزایش دامنه حرکتی مفاصل کمک کنید. این کار می‌تواند آسیب‌های مکرر بافت‌های سفت را کاهش دهد. بهترین زمان برای کشش بعد از ورزش است، زمانی که عضلات گرم هستند.

5. از ارگونومی مناسب محل کار استفاده کنید.

   در صورت امکان، یک ارزیابی ارگونومیک از محل کار خود داشته باشید و صندلی، صفحه کلید و میز کار خود را متناسب با قد، طول بازو و کارهای معمول خود تنظیم کنید. این کار به محافظت از همه مفاصل و تاندون‌های شما در برابر فشار بیش از حد کمک می‌کند.

6. ماهیچه‌های خود را برای انجام فعالیت‌ها تقویت کنید.

   تقویت عضلات مورد استفاده در فعالیت یا ورزش می‌تواند به آنها در تحمل بیشتر فشار کمک کند.

زمان مراجعه به متخصص ارتوپدی

اکثر موارد التهاب تاندون به اقدامات اولیه مراقبت از خود پاسخ می‌دهند. اگر علائم همچنان ادامه داشتند و بیش از چند روز در فعالیت‌های روزانه شما اختلال ایجاد کردند، به متخصص ارتوپدی مراجعه کنید.

سوالات متداول

1. چگونه هنگام استراحت برای درمان تاندونیت از خشکی مفصل پیشگیری کنیم؟

   اگرچه استراحت بخش مهمی از درمان تاندونیت است، اما عدم فعالیت طولانی مدت می‌تواند باعث سفت شدن مفاصل شود. پس از چند روز استراحت کامل ناحیه آسیب دیده، آن را به آرامی در محدوده حرکت خود حرکت دهید تا انعطاف پذیری مفصل حفظ شود.

2. چه کسانی مستعد ابتلا به تاندونیت هستند؟

   تاندونیت می‌تواند در هر سنی ایجاد شود، اما در بزرگسالانی که ورزش زیادی انجام می‌دهند، شایع‌تر است. افراد مسن نیز مستعد ابتلا به این بیماری هستند، زیرا با افزایش سن، انعطاف پذیری تاندون‌ها کاهش میابد و تاندون‌ها ضعیف‌تر می‌شوند.

3. درمان بیماری تاندونیت چقدر زمان می‌برد؟

   مدت زمان درمان تاندونیت به شدت آسیب دیدگی تاندون بستگی دارد. در صورت خفیف بودن آسیب معمولا 2 تا 3 هفته زمان می‌برد، اما اگر آسیب دیدگی شدید باشد ممکن است بهبودی چند ماه طول بکشد.

4. ورزش‌های پرخطر برای ایجاد تاندونیت کدام اند؟

   پر خطرترین ورزش‌ها برای بروز تاندونیت شامل بسکتبال، فوتبال، گلف و تنیس می‌باشند.