این کارگران بیشتر مستعد ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند.

چکیده مطلب

محققان سیستم سلامت هنری فورد، دریافته‌اند که کارگران ساختمانی و سایر مشاغل تولیدی نسبت به افرادی که در مشاغل اداری کار می‌کنند بیشتر مستعد ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند.
در یک مطالعه در مجله پزشکی حرفه ای و محیطی منتشر شده است، بر اساس گزارش محققان مشاغل دستی که نیاز به بلند کردن، گرفتن و حرکت شدید مچ دست دارند، بیش از دیگران به این عارضه مبتلا می شوند.
اگر این خبر برای شما نیز جالب است، پس در چند دقیقه کوتاه با دکتر محمد علی اخوت پور، متخصص ارتوپدی همراه باشید.

جدیدترین آمار ابتلا به سندرم تونل کارپال

بر اساس جدیدترین ارقام گردآوری شده توسط وزارت کار ایالات متحده، جراحات مربوط به تونل کارپال به طور پیوسته از 1.3 میلیون در سال 2003 به 900380 در سال 2018 کاهش یافته است. با این حال، محققان هنری فورد، که به دنبال شفاف‌سازی اطلاعات متناقض در مطالعات تحقیقاتی قبلی بودند، دریافتند که آسیب‌ها در مشاغل کارگری هنوز از آسیب‌های مرتبط با مشاغل اداری پیشی می‌گیرد.
این مطالعه یادآوری مهمی است که سندرم تونل کارپال عامل اصلی درد دست و اندام فوقانی در هر دو محل کار اداری و تولیدی است و شرایط ارگونومیک برای کارکنان در هر دو صنعت باید به طور یکسان در نظر گرفته شود.

چه مواردی ابتلا به سندرم تونل کارپال را در کارگران افزایش می دهند؟

کارگرانی که در معرض خطر تونل کارپال هستند کارهایی شامل استفاده مکرر از انگشتان انجام می دهند. حرکاتی که می تواند افراد را در معرض خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال قرار دهد عبارتند از:

• چکش کاری با نیروی زیاد
• استفاده طولانی مدت
• حرکات شدید مچ دست
• لرزش

در حالی که تونل کارپال یکی از شایع‌ترین آسیب‌های شغلی گزارش‌ شده است، علل یا ارتباط‌های بالقوه دیگری برای این وضعیت وجود دارد، از جمله دیابت، اختلال عملکرد تیروئید، احتباس مایعات از بارداری یا یائسگی، اختلالات خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید، شکستگی یا ضربه به مچ دست و بسیاری از عوامل دیگر.

بیانیه دکتر دی در رابطه با CTS

Charles Day, M.D. معاون اجرایی و رئیس جراحی دست و اندام فوقانی بخش جراحی ارتوپدی هنری فورد و محقق ارشد مطالعات است.
دکتر دی معمولاً با 10-15 بیمار CTS مشورت می کند و هر هفته 4-5 عمل جراحی آندوسکوپی تونل کارپال با حداقل تهاجم را به عنوان بخشی از تیم مراقبت از دست و مچ هنری فورد انجام می دهد.
تخمین زده می شود که وقتی هزینه های مراقبت های بهداشتی، کاهش بهره وری، از دست دادن کار و احتمال از دست دادن درآمد به دلیل تغییر شغل در نظر گرفته می شود، مورد معمول سندرم تونل کارپ ممکن است هزینه کلی بین 47000 تا 119000 دلار برای جامعه داشته باشد.
هزینه‌های وارده به کارفرمایان، کارکنان و شرکت‌های بیمه ناشی از تونل کارپال و سایر آسیب‌های ارگونومیک محل کار می‌تواند به میلیاردها برسد. هزینه های مراقبت پزشکی تونل کارپال سالانه بیش از 2 میلیارد دلار در ایالات متحده تخمین زده می شود که عمدتاً شامل هزینه های جراحی و هزینه های غیرپزشکی ازجمله درمان سلامت ذهنی یا روانی و از دست دادن درآمد و بهره وری می شود.
طبق نظر دکتر دی به یک مطالعه تصادفی بزرگ در مورد کار یدی و مشاغل اداری نیاز است تابهتر بتوان ارتباط آنها با تونل کارپال که باعث تورم رباط‌ها و استخوان‌های مچ دست و فشردگی عصب می‌شود را بررسی کرد. علائم شایع از بی حسی خفیف گاه به گاه در انگشتان تا ضعف دست، احساس درد شدید شبانه و از دست دادن عملکرد دست متغیر است.

توصیه دکتر دی برای کاهش خطر ابتلا به CTS

توصیه دکتر دی برای کاهش خطر ابتلا به CTS یا بدتر شدن علائم موجود این است که از حرکات تکراری مانند بلند کردن، گرفتن، در دست گرفتن ابزار لرزشی یا تایپ کردن روی صفحه کلید خودداری کنید.
جراحی تونل کارپال زمانی توصیه می شود که بیماری به درمان های غیر جراحی پاسخ ندهد یا شدید شود. جراحی اندازه تونل را بزرگ می کند تا فشار وارده روی اعصاب و تاندون هایی که از این فضا عبور می کنند کاهش یابد. این کار با بریدن یا "آزاد کردن" رباط معروف به رباط کارپال عرضی که تونل کارپ را در کف دست می پوشاند، انجام می شود.